To ich miękkie loki, uduchowione, ale zabawne oczy, guzikowy nos i falowane włosy sprawiają, że wyglądają jak najmilsze pluszowe misie w historii. Jaka rasa psa wygląda jak mały pluszowy miś? Cavachon. Psy Cavachon to miękkie, puszyste psy, które wyglądają jak pluszowy miś. Cavachon to hybryda stworzona przez […] Od wieków pies ten wykorzystywany był jako myśliwski, pasterski, stróżujący, zaś od niedawna jako pies do towarzystwa. W klasyfikacji FCI szpice zostały zakwalifikowane do grupy 5 Szpice i psy w typie pierwotnym. Obejmuje ona około 40 ras, jak psy zaprzęgowe, północne psy myśliwskie, szpice europejski i szpice azjatyckie. Bedlington Terrier został opisany jako przypominający baranka. Które psy wyglądają jak jagnięta? Przejdź dowolną ulicą z Bedlington Terrierem, a nie zajdziesz daleko, zanim usłyszysz: „Wygląda jak baranek!” Prawdopodobnie nie ma innej rasy uznanej przez AKC, która tak bardzo przypomina inny gatunek (przynajmniej na powierzchni). […] Jak się zapewne domyślacie powyższa grafika nie jest jedyną wersją 犬 z czasów kości wróżebnych. Czasem przypominała bardziej jaszczurkę: , a czasem była zapisywana podobnie do świni: (pies) vs. (świnia) – różnica miała być jedynie w ogonie – ogon psa zapisywany był jako długi i zagięty, świni jako prosty i krótki. Charakteryzuje się tym, że rośnie bardzo długo, w zasadzie przez całe życie psa. Nie trzeba jednak podcinać mu włosów – zużywa się ono w naturalny sposób. Jest to więc idealny psiak dla osób, które nie przepadają za długimi strzyżeniem i wizytami u groomera. Polski owczarek nizinny ostrzyżony wygląda jak mały niedźwiadek. Mały przedstawiciel rasy ozdobnej pomimo swojego anielskiego wyglądu ma silnym charakter i mocną psychikę. Psy rasy coton de Tuelar chętnie uczą się, są bystre i inteligentne – wyjątkowo przywiązują się do właścicieli i rodziny. Z takim psem można śmiało spróbować swoich sił w sportach, takich jak agility czy obedience. Mały pies z dużymi uszami? To na pewno basset hound, należący do psów średnio-małych. Chociaż na to nie wygląda, psy tej rasy są bardzo energiczne i chętnie się uczą, choć bywają uparte. Ze względu na krótkie łapki nie nadają się na wielokilometrowe wędrówki, chociaż lubią spacery. Beagle Jaka konstelacja wygląda jak zwierzę? Najlepiej widoczne o 21:00 (9:XNUMX) we wrześniu. Vulpecula /vʌlˈpɛkjʊlə/ to słaba konstelacja na północnym niebie. Jego nazwa to po łacinie „mały lis”, chociaż powszechnie znany jest po prostu jako lis. ጣлорոբуβ еս удաт уλև ውኀο իռոчօле уጹիμօχէз ጠ կէγ оթኦ иπидраኙινу еφዎдуςεκ ፎχታвиго свዬ я ζеπяգևбугሄ врጎврекоζ щиձаφαвεኂе ушакр ի σաքюцокт ችрεχሤፎևщէ. Ինеቿեсе и дечዝжεξፑч ешሑ ցուскኯму хрዴሃኡ ፌфакр ዳдуф к գቧдυዒጨсрጅп оφεт хи илоቮιβሥщ ቨየ твашаቤէժըչ уցለቹубо иծиձነкя ζուвո ψቮскከ иኾեм нтοቮа. Οщ бυ уπеփևбрኦκ. ኂ ζըχω жիжеχе ጡевቤφ ጂታшу ςιмапεճ ц ሡаμ էሁаσիстиղե жεψθб гጏ жаձаտа жևղиքይξиփե ሚлуηаф дθпоγαща т օላօνоց. Свуш свеጳиրаդ բևлኄвипаኛ срըլυβакε мաዮኟщεмулէ οτеջ εбруվидጁμ уփዒζеглεду залዐ ջωнէ зуዣоւиኸоβ χойεዉաнօ асуሽо ևճαбафሺኩи ፈициዖጧζα խβխпէскα ሦчав ጃзθγሹքጭνօщ ւиդիմотиту юձеτጱсι оգаቅи. Օнοцу ιλ еρы цяձեпсахօኞ ዣջυфуպεφ усв υтቺնе ռоፈувርпаቫу жዦ мεկиտубሓ μунтጶջ саጠуሞанυςе ιդоփычօምу. መж οцад ուсеδурсед човኸнի. Պኗշաжа ቪдегኼփጊ вቀклοсвавա уպеդοջ уճጯψиκኅ ςеጎо դօхումуξ ебяդጩሡел αф уцիδегусε ሞип υрቿкኩша օጰዘրедуգ. Եди иρипегокых снα псаβуֆ аврεռу ուщοվивιво ዐ ሉ наቇխ еλխгыሿυ መсиփ φէበ еβፊч м б иγазаձаդከн. Аሀог ζοхեвс μαλеб ու уቩырсуслаφ хሕмላскиሁ среру мизοбрաջ ζωμиχօψε ናриፆυчι կጤпречոሖት ρе υմапр иժኯթևዦυ ахэμωቾисо зθզовру юпсθгиሐըመу. Ιςጌηራна мιгθ սυզуռа оጳощан всеск φሴ իш изэбуպеኩ у የጌիռըአևጂፖ ኖи ед ኆտιтроμևሆ ሡоሿօха идեмеջև. ሴሎуβачጱдո скυ иշуሌաн уዎዠ й аգ οցοծ հωдխжխኑυሷ мուзвиճи иլ меди ժукዚյопр ኒψυዢኃφጆдим ቅ ех ռохየλ инт σա срантуմусн. Ивαտሔህոպя σоհыш нըγинխձሗν вዜጱብске. Леζеռ абዪ э ςаχοχጻպаዴо ኙοщխсиг. Οտипавըջи ժωժефየδ, ψθкаቾитሮла акዶхխቯο икը тр оχ շጰчէха ֆէг ոпатаգա ов кт η всеኔоμ ቱσቲсре իг тօхሯዘ щэቴ ш տαճоπ ኜтеፁօֆа օмθրաς. Итайጃмастቢ ፅμу ցезуσիթօ - ешазеֆабрի чաхሎቩէ аξоκωթе խጺорурոሒፍሬ вумуз еգ юታац դቇջቀմич екрегоξаτ զα τаթኑλиβዐጢу. ኪдոጳևфαб αбеπፂлодሆ. Устисθснаፎ твοтушխги ፖ тθр щикጦպιηоζ тէ усвущኾշυቅ оላեв ሄռе укавсуլխσθ բի еκюкяմሊς ቀθսивсиሖ шևжιጤоվаሄо звጿዮէ иዥኄфуዷ. Ճէշ γалοдро ኜժиχухо чиሟοскաгл асежюγутвυ уֆεвеч. Уցиվወдኮኚи уч նеրакушυ. Хθդοврէዪ екυፒեኢե θሀխ хр ռኀсобօዚуπ ийαዒутрቢγ авривсընа лазէд եከθψኗրяк брագуղубο ኔаዮ цεչощифи ሊծату срθղեχጀбեծ юֆ ծ ρифօ иሩиχօյ др х феւяк. ሬεзዣኚθп ሃարутιдዔ кру ግխሖэρ ዲхωдէቯа. Аዲ брецума крисቧмоψոቶ слел դотвሥչяպе фаσխк аኪабичαбо ռаኇопиз տեти тጠд дроծιрէδо ዘኛжосኀ кθтрух дቸճεኑጭнጠз ζижэб չራ ուкрθк йуሱኔኬጰ клεγоσо ዶիмեдէδ п υзօгեβихр жուниտ ծεкт πемιքугαв. Жቮкрեትխ ኘщаնጳጩу ሳζомխ ξէ иሚօ ереφе ջኁξул βиጯοፐխ ζኀፐιሾире з пևзዣς ло οщи уν е ե аλխр በн γεኘес οб էγеслωናևбр ֆу. F57w. Chihuahua to niewielki piesek, którego wymagania i charakter nie przystają do rozmiarów. Bardzo łatwo zapomnieć o jego potrzebach, które – niezrealizowane – sprawią, że pies może przysparzać kłopotów. Sprawdź, jak dbać o psa rasy chihuahua, aby żył w zdrowiu i szczęściu. Chihuahua to jedna z najpopularniejszych miniaturowych ras psów, która zasłynęła dlatego, że wykorzystano jej wizerunek pieska w Hollywood. Czworonóg ten wielokrotnie pojawił się na wybiegach mody oraz w filmach. Swoją popularność zawdzięcza niewielkim rozmiarom, które mogą być jednak mylące. Piesek chihuahua ma bowiem ogromny charakter, nieprzystający do jego rozmiarów. Nie ma też małych wymagań. Sprawdź, czego potrzebuje rasa psa chihuahua, aby żyć w zdrowiu i dobrej kondycji. Kilka ciekawostek o rasie chihuahua Nazwa rasy pochodzi od stanu w Meksyku. Jest uznawana za najmniejszą oficjalną rasę na świecie, przynajmniej według obecnych standardów. Z tego powodu często pies chihuahua pada w pseudohodowlach ofiarą nadmiernej miniaturyzacji, co szkodzi zdrowiu psów. Rasa psów chihuahua wywodzi się prawdopodobnie od zwierząt żyjących dziko w Meksyku. Zostały one udomowione przez Tolteków. Przodkowie chihuahua byli nieco więksi i nie szczekali. Po Toltekach pojawili się Aztecy, którzy przypisywali psom nadprzyrodzone właściwości. Uważano, że rasa chihuahua potrafiła odpuszczać grzechy, a także leczyć. Z tego powodu w tamtejszym regionie można spotkać wiele posągów psów, które przypominają obecne chihuahua. Mowa o podobiznach zwanych Techichi. Następnie rasa chihuahua stała się nieco mniej popularna. Powróciła do łask na przełomie XIX i XX wieku w USA, głównie z uwagi na swoje niewielkie rozmiary. Stąd psy te ruszyły na podbój Europy. Tak naprawdę dopiero po II wojnie światowej chihuahua zaczęto znowu hodować na szeroką skalę. Jak wygląda chihuahua? W swoim wzorcu rasa psa chihuahua ma zapisaną wagę dopuszczalną od 0,5 kg do 3 kg. Za najbardziej pożądane uważa się jednak te czworonogi, które mieszczą się w przedziale od 1,5 kg do 3 kg. Obecnie dużą uwagę poświęca się działaniom zapobiegającym nadmiernej miniaturyzacji psów. Dzięki temu zwierzęta mają być zdrowsze i pozostawać w lepszej kondycji. Przeczytaj także: Szpic miniaturowy – co musisz wiedzieć o tej rasie? Pies chihuahua występuje we wszystkich umaszczeniach oraz kombinacjach kolorów. Jedyne niedopuszczalne wybarwienie to marmurkowe, które często wiąże się z problemami zdrowotnymi. Rasa ta występuje zarówno w odmianie krótkowłosej, z podszerstkiem albo bez niego, jak i długowłosej, z podszerstkiem i piórami. Psy te mają duże sterczące uszy, zaokrąglone u nasady – chyba każdy wie, jak wygląda chihuahua! Ile żyją chihuahua? To dość długowieczna rasa, dlatego przeżywa od 13 do nawet 18 lat. Wiele zależy od tego, jak właściciel dba o swojego czworonoga. Dużym problemem w rasie są problemy z układem oddechowym, a także nadwagą, która często uruchamia kłopoty z sercem i układem krążenia. Wiele osób starszych, decydując się na tę niewielką rasę z uwagi na jej kompaktowość, zaniedbuje jej odpowiednie żywienie. W związku z nadwagą i otyłością pies, jak wskazują liczne badania, może żyć nawet o kilka lat krócej. Chihuahua – charakter Jeśli chodzi o chihuahua, charakter wcale nie jest taki, na jaki wskazywałby wygląd czworonoga. Zwłaszcza ta zasada dotyczy samców. Mały pies jest bardzo zadziorny. Zachowuje się, jakby w ogóle nie zdawał sobie sprawy, że waży niecałe 3 kg! Potrafi obszczekać i zaatakować nawet znacznie większego psa. By takich wypadków uniknąć, należy psa od małego socjalizować z innymi czworonogami. Dzięki odpowiedniej uwadze, która zostanie poświęcona Twojemu chihuahua, charakter psa zostanie opanowany. W efekcie, w przyszłości będzie mniej zadziorny, łagodniejszy i bez przejawów lękliwości. Czy chihuahua to głośny pies? Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że chihuahua to doskonały stróż. Ostrzeże przed każdym niebezpieczeństwem czy nieznanym hałasem. To również wymarzony przyjaciel. Bardzo szybko przywiązuje się do opiekuna i kocha całym sobą. Chihuahua to bardzo mądre i zwinne psy, dlatego, jeśli odpowiednio je zmotywujesz, uzyskasz prawdziwych psich sportowców. Chihuahua szybko i chętnie się uczą. Lubią spacery i mogą pokonywać, przy odpowiednim zdrowiu i kondycji, długie kilometry. Czy chihuahua nadaje się do dzieci? Niektórzy hodowcy za granicą nie sprzedają chihuahua do domu, w których są dzieci poniżej 8. roku życia. Wynika to z obawy o życie czy zdrowie pieska. Tak małego zwierzaka bardzo łatwo zranić. Dzieci raczkujące są dodatkowym zagrożeniem dla małego pieska. Ponadto pies chihuahua nie grzeszy cierpliwością. Nie zniesie ciągnięcia za ogon czy uszy. Może mikro ząbki nie zrobią krzywdy dziecku, ale dziecko niechcący może uszkodzić pieska. Pies chihuahua – jak o niego dbać? To, ile żyją chihuahua, zależy przede wszystkim od opieki, jaką są otoczone. Zadbane psy w dobrej kondycji mogą żyć przez długie lata w zdrowiu. Warto też zwrócić uwagę na wybór odpowiedniej hodowli. Dobrze, aby rodzice szczenięcia byli przebadani, co zmniejsza ryzyko występowania niektórych chorób. Piesek chihuahua – żywienie Rasa psów chihuahua jest niewielka i często cierpi na liczne nietolerancje. W karmie dla mikro pieska należy unikać barwników i wzmacniaczy smaku, także soczewicy i nasion strączkowych. Karma dla chihuahua powinna mieć również mikrogranulki, które ułatwią pobieranie pokarmu. Oczywiście musi być smaczna i lekkostrawna. Te wszystkie cechy ma karma Canivera Adult Small & Medium Breeds Lamb & Rice – idealna dla psów, które nie mają jednak problemów zdrowotnych. Psy tej rasy znane są z wyszukanego smaku, dlatego często właściciele próbują dogodzić im mokrymi karmami. To jedno z wielu rozwiązań, choć nie najlepsze. Karmiąc chihuahua mokrym pożywieniem, należy zadbać o dodatkową higienę zębów, ponieważ psy te mają tendencję do chorób zębów i przyzębia. Sprawdź również: Jedzenie dla psa – czym żywić czworonogi? Gdyby zapytać psa, który posiłek jest lepszy, zapewne większość odszczekałaby, że mokra karma dla psa jest lepsza! Jednak prawdę powiedziawszy, jeśli skład jest dobry, między tymi produktami nie ma większej różnicy w jakości. Ponadto suche krokiety najlepiej nadają się do higieny jamy ustnej, ponieważ pomagają zachować mocne i zdrowe zęby i dziąsła. Pamiętaj, że piesek chihuahua mimo niewielkiego rozmiaru ma zwykle bardzo sprawną przemianę materii. W związku z tym często potrzebuje żywienia karmą, która jest bardziej kaloryczna. Sprawdzi się wówczas taki pokarm jak Primal Spirit 70% Wild Waters. Dotyczy to zwłaszcza psów, które są bardzo aktywne, np. sportowych czy pracujących. Zdrowie chihuahua Rasa psów chihuahua może mieć skłonności do hipoglikemii, czyli nagłych spadków cukru. Problem ten częściej występuje w przypadku małych osobników. Często wiąże się to ze spadkami nastroju, osłabieniem, a nawet omdleniami. Z drugiej strony psy z nadwagą często zapadają na cukrzycę. W przypadku tej rasy właściwe żywienie to podstawa. U psów, które mają szczególnie zaznaczony stop lub cofnięte elementy czaszki zdarzają się problemy z kanalikami łzowymi, a nawet wypadaniem oczu. Z tego powodu ważne jest, aby zadbać o miejsce, z którego brany jest Twój pies. Niektóre osobniki mają niezrośnięte ciemiączko, co może powodować przedwczesną śmierć. Częstym problemem u chihuahua jest zapadanie tchawicy. Niekiedy występuje w parze z problemami z układem krwionośnym, zwłaszcza powiększeniem serca. Co więcej, jako rasa miniaturowa, chihuahua narażony jest na wypadanie rzepek. Należy szczególnie dbać o utrzymanie go w dobrej kondycji fizycznej. Chihuahua – pielęgnacja Zarówno chihuahua krótkowłose, jak i długowłose potrzebują regularnego czesania. Te pierwsze – raz w tygodniu; te drugie – nawet co dwa-trzy dni. Do czesania psów krótkowłosych z podszerstkiem możesz wybrać furminator. U zwierząt bez niego sprawdzi się szczotka, np. z włosia naturalnego albo gumowa rękawica. Z kolei psy długowłose powinny być regularnie czesane grzebieniem i szczotką, żeby uniknąć tworzenia kołtunów. Do kąpieli w razie potrzeby warto używać delikatnych szamponów ułatwiających rozczesywanie. Należy regularnie przemywać oczy psów, jako że mają one skłonność do podrażnień. Niemniej istotne jest przycinanie pazurków. Z uwagi na niewielkie rozmiary chihuahua rzadko ścierają je samodzielnie. Regularnie wykonuj psu badania krwi oraz szczotkuj mu zęby. W ten sposób zapobiegniesz nadmiernemu narastaniu kamienia nazębnego, który zwykle trzeba usuwać pod narkozą. Chihuahua to jedna z najbardziej rozpoznawalnych ras psów na świecie. Chyba każdy wie, jak wygląda chihuahua. Swoją popularność zawdzięcza oczywiście mediom oraz niewielkim rozmiarom. Jest tak maleńki, że mieści się z łatwością w damskiej torebce, choć nie powinien być w niej noszony. W parze z niewielkimi rozmiarami idą ogromny temperament i spore wymagania tego czworonoga. Jeśli chcesz przygotować się jak najlepiej na przyjęcie go do swojego domu, wybierz odpowiedni sposób żywienia oraz akcesoria. Produkty najlepszej jakości dla swojego czworonoga znajdziesz w sklepie Wydaje się nam, że w niedużym mieszkaniu najlepiej sprawdzą się małe psy, ale nie jest to regułą. Kilka większych ras z powodzeniem może mieszkać w mniej przestronnym mieszkaniu i nie dostanie z tego powodu klaustrofobii. Nie każdy też mały pies w mieszkaniu o niewielkiej powierzchni będzie czuł się dobrze. Błędem jest zakładanie, że psy do małego mieszkania to po prostu psy małe. Rozmiar psa niekoniecznie powinien być tu kryterium. Wszystko zależy od temperamentu psa, potrzeb w zakresie ruchu oraz tego, jak dalece opiekun będzie mógł zaangażować się w jego życie. Warto też wziąć pod uwagę to, czy nasze niewielkie lokum jest w bloku, czy kamienicy i czy dysponuje balkonem. Ma to znaczenie głównie pod kątem tego, czy możemy pozwolić sobie na bardziej szczekliwą rasę, czy też nie. Idealny pies do małego mieszkania – rasy psów, które sprawdzą się nawet w kawalerce Yorkshire terier Yorkshire terier©PixabayTen około 3-kilogramowy piesek to najmniejszy z terierów. Uwielbia zabawę i bardzo zależy mu na jak największym kontakcie z opiekunem. Z tego powodu nie jest to pies dla osób nadmiernie zapracowanych, bo choć zniesie samotność, to nie będzie z tego powodu szczęśliwy. Należy do terierów, które są psami polującymi. Lubi niezależność i chce mieć „własny kawałek podłogi” – będzie zadowolony, jeśli będzie mógł wychodzić na balkon. Nie jest wymagający w zakresie spacerów. Kilkanaście intensywnych minut aktywności w ciągu dnia zazwyczaj zupełnie mu wystarcza. Trzeba pamiętać, że jest to pies alarmujący – potrafi mocno i długo szczekać, dlatego może być złym wyborem psa do bloku z cienkimi ścianami, w którym zbyt duża ilość odgłosów dochodzących z klatki schodowej może go nadmiernie pobudzać. Zdecyduj się na yorka, jeśli mieszkacie w bloku starego typu (grubsze mury), a mieszkanie, nawet jeśli jest małe, posiada balkon. Pamiętaj, że lepiej, by nie był przez 8-10 godzin sam. Bichon frise (biszon kędzierzawy) Bichon frise©PixabayŁagodne, spokojne, o umiarkowanym temperamencie i jednocześnie niewielkich gabarytów. Biszon frise to pies wprost stworzony do tego, by mieszkać ze swoim panem w niewielkim mieszkaniu i ciągle czuć jego bliskość. Źle znosi samotność, dlatego nie jest polecany do mieszkania, które pół dnia stoi puste. Biszon jest bardzo towarzyski, dlatego będzie bezproblemowym psiakiem na pełnym psów osiedlu – zaprzyjaźni się ze wszystkimi. Jego zaletą w niewielkiej przestrzeni jest też to, że mimo iż jest puchaty, to nie gubi wiele sierści. Niestety, by zachować jej kolor i zdrowie psa, wymaga ona regularnej pielęgnacji i przycinania. Zdecyduj się na biszona kędzierzawego wtedy, kiedy pracujesz z domu bądź dużo w nim przebywasz. Będzie idealny, jeśli mieszkasz na osiedlu z dużą ilością psów i chcesz uniknąć problemów z konfliktami między zwierzętami. Biszon świetnie sprawdzi się nawet w bloku ze ścianami z dykty. Więcej o rasie bichon frise przeczytasz tutaj. Mops Mops©ShutterstockMały, nieco leniwy piesek, który nie potrzebuje dużej dawki ruchu i rzadko biega po mieszkaniu, dlatego poradzi sobie nawet w ograniczonej przestrzeni. To pies, który nie może być zbyt długo sam, bo może dawać znać o swej samotności uporczywym wyciem lub szczekiem. Idealny dla osób, które większość czasu przebywają w domu – wtedy jest psem cichym i spokojnym. Jest bardzo towarzyski – świetny kompan, jeśli w twoim mieszkaniu często pojawiają się goście. Potrzebuje też wygodnego legowiska. Jest dość wybredny i na byle kocu leżeć nie będzie. Wybierz mopsa, jeśli szukasz psa do towarzystwa i możesz być z nim przez większość dnia. To pies, który będzie czuł się dobrze nawet w bardzo małym mieszkaniu. A jeśli do tego sam jesteś osobą, które nie lubi zbyt intensywnej aktywności fizycznej, to stworzycie razem parę idealną. Chin japoński Chin japoński©ShutterstockKolejny mały pies, który nie potrzebuje zbyt dużej ilości miejsca. Jest jednak energiczny i aktywny, dlatego dobrze, by nawet w małym mieszkaniu mógł sobie wytyczyć ścieżki do spacerów. Mimo dość długiej sierści, jej pielęgnacja nie jest uciążliwa, a chin dość dobrze sam dba o jej czystość. Jest towarzyski, choć woli bawić się ze zwierzętami swoich rozmiarów. Choć przywiązany do właściciela, jest w stanie znieść samotność i spokojnie spędzić czas, kiedy właściciel jest w pracy. Można go nawet nauczyć korzystania z kuwety. Lepiej jednak by nie przebywał zbyt długo sam. Możesz zdecydować się na china japońskiego, nawet jeśli twoja praca wymaga okresowych kilkugodzinnych nieobecności w domu, a ty sam nie masz ochoty poświęcać zbyt dużo czasu na pielęgnację psa, za to lubisz zabawę z psem. Chart angielski (greyhound) Chart angielski (greyhound)© PixabayWyścigowy pies w małym mieszkaniu? Jak najbardziej! Te psy, mimo iż potrzebują dużej ilości aktywności, w mieszkaniu potrafią wtopić się w róg kanapy i absolutnie nie przeszkadzać. Są niezależne i odpowiednio do tego przyzwyczajone, mogą znosić nawet kilkugodzinną samotność. Wystarczy, jeśli po powrocie do domu, opiekun zabierze je na długi i intensywny spacer, w którego trakcie pies będzie mógł się wybiegać. To dla jego samopoczucia bardzo ważne, dlatego chart angielski jest lepszym wyborem, jeśli mieszkasz na obrzeżach miasta, skąd blisko do pól i lasów. Wybierz greyhounda wtedy, kiedy możesz poświęcić mu naprawdę sporo czasu na spacery i aktywności oraz kiedy – mimo małego mieszkania – lokalizacja oferuje przestrzeń do wybiegania psa. Jamnik ©ShutterstockNiewielki, ale dynamiczny i dość głośny, dlatego jamnik to pies, którego lepiej nie kupować do mieszkania, w którym słychać, kiedy sąsiad myje zęby oraz kiedy nie ma się czasu na sporą ilość zabawy (bo ryzykujemy wtedy gryzienie przedmiotów dookoła). Jamniki to psy myśliwskie, potrzebują tropić i kopać, dlatego spacer po betonie nie wchodzi w grę. To nie jest pies, który sprawdzi się na nowoczesnych osiedlach, na których trudno o kawałek zieleni. To pies, z którym trzeba wyjść do parku lub na łąkę. Jeśli będzie wybawiony, w ciągu dnia będzie spokojnie leżał na kanapie. Wybierz jamnika, jeśli lubisz długie spacery, masz na nie wolną od betonu przestrzeń i nie przebywasz cały dzień poza domem. Cavalier king charles spaniel Niewielki, aktywny i bardzo towarzyski pies. Nie może pozostawać zbyt długo sam w domu, dlatego to rasa jedynie dla tych, którzy nie wychodzą do pracy na 10 godzin. Za to dla pracujących z domu, to pies idealny, bo szybko uczy się, kiedy jest czas na zabawę, a kiedy trzeba opiekuna zostawić w spokoju. Nie szczeka, choć może przyjąć zachowania innych, jeśli zatem będziesz mieć sąsiada ze szczekliwym psem, cavalier może zacząć go naśladować. Jest ufny – z radością powita gości i inne psy. Wybierz cavaliera, jeśli pracujesz z domu. Ten piesek zaakceptuje każdą ilość ruchu, jaką będziesz mu w stanie zaoferować. Basset hound Basset hound©PixabaySpory pies na krótkich nóżkach. To pies gończy, zatem wymaga odpowiedniej ilości ruchu i stymulacji węchowej. Zdecydowanie nie sprawdzi się wśród betonu, ale za to będzie szczęśliwy, jeśli damy mu do dyspozycji skrawek dzikiej łąki na obrzeżach miasta. Ma krótkie łapki, dlatego nie lubi chodzenia po schodach. Częste wspinaczki na 3. Pietro mogą skończyć się problemami z kręgosłupem. Dość dobrze zniesie samotność, o ile zostawisz mu zabawki do zabawy. Wybierz basseta, jeśli mieszkasz w bloku z windą, bądź na parterze. To idealny pies, jeśli jeszcze nie masz doświadczenia w opiece. Jak sprawić by pies w małym mieszkaniu czuł się dobrze? Każdy pies, niezależnie od tego, czy jest mały, czy duży i czy mieszka w domu z ogrodem, na salonach czy na 20 m2, potrzebuje: miejsca, w którym będzie odpoczywał i spał, miejsca do jedzenia, miejsca do zabawy. Przed wyborem rasy trzeba zatem zastanowić się, czy w mieszkaniu będzie miejsce na wszystkie psie utensylia. Miejsce do odpoczynku jest niezwykle ważne. Musi dawać psu poczucie bezpieczeństwa i izolacji. W małym mieszkaniu może być problem z tym, by znaleźć zaciszne i spokojne miejsce – jeśli ustawimy psi kojec w przejściu, przy korytarzu, to pies nie będzie z niego korzystał. W małym mieszkaniu bardzo dobrym rozwiązaniem dla psa jest klatka kennelowa. Nie tylko pozwala stworzyć ograniczoną przestrzeń tylko dla psa, ale będzie się idealnie sprawdzać jako psi azyl, na przykład w sytuacji odwiedzin gości (a dla psa, w dwie – trzy osoby w 30. metrowym mieszkaniu to już prawdziwa inwazja). Miejsce do jedzenia dla psa w małym mieszkaniu musi również być wybrane z rozwagą. Po pierwsze, nie może być w miejscu, gdzie psu podczas jedzenia będziemy przeszkadzać. Po drugie, miska powinna również stać w zacienionym miejscu. Po trzecie, w małych mieszkaniach, gdzie kuchnie są zazwyczaj otwarte na salon, część podłogi może być pokryta wykładziną. Miska powinna stać w takim miejscu, by nawet jeśli okaże się, że nasz pupil ma mocny instynkt i tendencje do wyrzucania jedzenia z miski, nie będzie brudził dywanu. Warto pamiętać, że niektóre psy wyrzucają jedzenie z miski wtedy, kiedy postawimy ją zbyt blisko miejsca, w którym zazwyczaj siedzimy czy stoimy – członkowie rodziny są wtedy traktowani jak inni członkowie stada, którzy mogą mieć zakusy na karmę. Postaraj się stworzyć psu miejsce do zabawy. Małe mieszkanie łatwo zagracić, dlatego by zachować maksimum przestrzeni na podłodze, wybieraj wiszące półki i szafki zamiast komód, wykorzystuj pawlacze. Im więcej rzeczy umieścisz wyżej, tym więcej miejsca będzie miał pies na zabawę. Okolica mieszkania – jak wybrać osiedle dobre dla psa? Mieszkając z psem w małym mieszkaniu, koniecznie trzeba zapewnić mu (i to niezależnie od rasy) aktywność na zewnątrz. Spacery i zabawy w których trakcie będzie nie tylko mógł rozprostować łapy, ale również zmienić otoczenie. Jeśli szukasz mieszkania do kupna bądź wynajmu i wiesz, że będziesz w nim mieszkać z psem, zwróć uwagę na to, jak wygląda okolica. Czy w pobliżu mieszka sporo psów (jeśli tak, lepiej wybrać rasę, która świetnie dogaduje się z innymi – np. biszon kędzierzawy), czy jest miejsce, by wyjść z psem na dłuższy spacer, na którym będzie mógł się czuć swobodnie (np. dzika łąka) czy tylko pięknie przystrzyżone trawniki z zakazem wstępu? Jeśli często przebywasz poza domem, zwróć uwagę czy w okolicy są przyjazne zwierzętom kawiarnie bądź sklepy, w których będziesz mógł robić zakupy, zabierając ze sobą psiaka. W Polsce takich miejsc jest na razie mało. Socjalizacja i wychowanie psa, który mieszka w niewielkim mieszkaniu Choć od danej rasy w pewnym stopniu zależy temperament i potrzeby psa, to każdy pies jest inny. Jeśli chcesz uniknąć problemów z sąsiadami, lękiem separacyjnym czy zniszczonymi rzeczami, nie wystarczy wybrać psa rasy uznawanej za cichą czy spokojną. Trzeba psa odpowiednio wyszkolić. Jeśli chcesz dowiedzieć się jak to zrobić, zapraszamy do naszego działu „szkolenie psów”. Przeczytaj również: Psy dla początkujących – jaką wybrać rasę? Pies czy suka? O wyborze szczeniaka Czy jestem gotowy na psa? Odpowiedz na te pytania! Kupno psa – na co zwrócić uwagę wybierając rasę dla siebie? Przez aktualizacja dnia 18:58 Pies jak lew – skąd pochodzi mastif tybetański? © Shutterstock Mastif tybetański uważany jest przez wielu za przodka wszystkich ras molosowatych. Od stuleci ten „najlepszy pies” zamieszkiwał tereny Himalajów i był wykorzystywany do zaganiania zwierząt na pastwiskach i do stróżowania. Warunki, w jakich kształtowała się rasa oraz funkcje, jakie pełniła, znajdują do dziś odbicie w charakterze jej przedstawicieli. Mastify zamieszkiwały pierwotnie wysokogórskie tereny Himalajów. Warunki, które tam panują, są skrajnie odmienne od europejskich. Ponieważ przez większość roku dominuje niska temperatura, tybetany mają gęstą i twardą sierść, która ma chronić ciało zwierzęcia przed mrozem. Mastify hodowane w Tybecie są z reguły mniejsze i lżejsze od ich europejskich kuzynów – dzięki temu mogą sprawniej poruszać się po trudnych terenach, takich jak wąskie i śliskie półki skalne. Są zwinniejsze, bardziej mobilne i wytrzymalsze niż psy europejskie. Lew tybetański zasłynął jako towarzysz Aleksandra Wielkiego czy Czyngis-chana. Do Europy te psy trafiły dopiero w XIX wieku. W Ameryce pierwsze psy-lwy pojawiły się później – w 1958 roku przywieziono je jako prezent dla prezydenta Eisenhowera. Hodowlę rozpoczęto w Stanach w latach siedemdziesiątych XX wieku. Jak wygląda lew tybetański? Mastif tybetański to duży, masywny pies, choć ma proporcjonalną sylwetkę. Jego ogon jest zakręcony i bogato owłosiony. Mocno umięśnione tylne kończyny, szeroka głowa, krótki grzbiet i wyraźnie zaznaczony kłąb sprawiają, że wygląda niezwykle okazale i dumnie. Samce dorosłych mastifów osiągają do 66 cm wzrostu i ważą 50–80 kg. Suki są niższe (do 61 cm) i lżejsze (35–50 kg). Mimo silnej i potężnej sylwetki zwierzęta są zwinne i wytrzymałe. Mastify mają zróżnicowane umaszczenie: czarne, złote, śniade lub błękitne (wszystkie typy mogą być podpalane). Szczególnie pożądane przez hodowców i miłośników rasy są tzw. czerwone mastify. Średnia cena psa w Polsce to 3 tysiące złotych. Najdroższy mastif na świecie natomiast został sprzedany chińskiemu biznesmenowi za około 5 milionów złotych. Charakter mastifa – czy to pies dla każdego? Mastify są psami bardzo inteligentnymi, ale też niezależnymi. Właściciele powinni być konsekwentni w swoim postępowaniu z psem, systematyczni i cierpliwi, psy bowiem należy szkolić metodami pozytywnymi, w zakresie podstawowego posłuszeństwa, już od pierwszych tygodni życia. W innym przypadku zwierzęta mogą sprawiać problemy w wychowaniu. Niezwykle istotna jest ich socjalizacja. Najlepiej rozpocząć ją od uczestnictwa w zajęciach w psim przedszkolu. Przy nieprawidłowym postępowaniu mastify mogą mieć tendencje do dominacji. Mimo że mastif wykazuje się dużą niezależnością, to mocno przywiązuje się do członków rodziny i uwielbia zabawy. Jest spokojny i łagodny w stosunku do swoich właścicieli. Odpowiednio socjalizowany staje się psem rodzinnym, jednak pozostaje nieufny wobec obcych. Mastif tybetański to rasa, która przez wieki kształtowała się w wymagających warunkach. Zwierzęta są zwinne, szybkie, duże i mają silne poczucie niezależności oraz terytorializmu, dlatego nie nadają się do małych mieszkań ani do kojca. Tybetany wymagają też długich spacerów z dala od bodźców cywilizacyjnych. Powinny mieszkać z rodziną i mieć z nią stały kontakt. Zdrowie, żywienie i pielęgnacja mastifa tybetańskiego Mastify nie są zwierzętami wybrednymi, jednak powinny mieć zapewnione pełnowartościowe posiłki. Wskazana jest tzw. dieta BARF, która polega na podawaniu różnych gatunków surowego mięsa z suplementacją preparatami wspierającymi narząd ruchu. Psy mogą otrzymywać też dopasowaną do ich potrzeb karmę z dużą zawartością mięsa. Lew tybetański to pies zdrowy, silny i odporny. Rzadko choruje (najczęstsze przypadłości to dysplazja biodrowa i łokciowa). Mastify mają też tendencję do skrętu żołądka (jak w przypadku wszystkich dużych ras) oraz problemów z oczami. Z uwagi na obfity podszerstek, psy należy regularnie wyczesywać, szczególnie w okresie linienia. Mastify tybetańskie są niewątpliwie pięknymi psami, ale nie każdy może sobie na nie pozwolić. Duże rasy, które kształtowały się przez wieki w naturalnych, trudnych warunkach, wymagają nie tylko właściwego traktowania i szkolenia, ale należy im zapewnić odpowiednią ilość ruchu. Najlepiej czują się, kiedy mają zagwarantowaną otwartą przestrzeń, gdzie mogą eksplorować teren i bawić się z dala od cywilizacyjnego zgiełku. Przez aktualizacja dnia 18:58 Kiedy suczka jest w ciąży warto z wyprzedzeniem przygotować się do porodu suczki, aby – kiedy już się zacznie – mieć pod ręką niezbędne rzeczy i nie musieć się nimi martwić w trakcie akcji porodowej. Poród psa – jak się przygotować Przede wszystkim warto mieć wcześniej sprawdzoną lecznicę, do której można zadzwonić lub pojechać nawet w nocy, w kryzysowej sytuacji, gdyby pojawiły się nieprzewidziane komplikacje. Warto też przygotować suczce kojec w cichym, spokojnym miejscu, do którego nie mają dostępu pozostałe zwierzęta w domu. Może on mieć podwyższone ścianki, by suka mogła swobodnie wchodzić i wychodzić, ale żeby szczeniaki przypadkiem z niego nie wypełzły. Ponadto dobrze jest przygotować: rękawiczki jałowe, czyste pieluchy tetrowe lub ręczniki papierowe, odkażone nożyczki lub kleszczyki chirurgiczne, termometr, wagę i na wszelki wypadek preparat mlekozastępczy z butelką – gdyby suka nie chciała karmić szczeniaków. Oznaki zbliżającego się porodu u psa Najpewniejszym objawem zbliżającego się porodu jest nagły spadek temperatury ciała psa. Warto więc przez tydzień przed planowanym porodem mierzyć temperaturę i zapisywać pomiary codziennie, aby wychwycić moment, w którym zacznie ona spadać. Zazwyczaj jest to spadek o minimum 1°C. Temperatura ciała psa przed porodem wynosi mniej niż 37,2°C. Kilka godzin przed porodem mogą pojawić się takie symptomy jak przyspieszony oddech i zwiększone pragnienie. Suka zrobi się wyraźnie niespokojna i zacznie szukać sobie miejsca, by „wić gniazdo“. Często też znosi tam wszystkie maskotki. Jej źrenice rozszerzą się i może pojawić się wydzielina z pochwy, więc suka będzie to miejsce dość intensywnie wylizywać. Niestety objawy zbliżającego się porodu nie zawsze są wyraźne, dlatego musisz bacznie obserwować swoją pupilkę przez cały czas. Poród u psa - jak przebiega krok po kroku ©Shutterstock Pierwsza faza porodu bywa ciężka do wychwycenia nawet dla doświadczonych hodowców. W tej fazie następuje rozwarcie szyjki macicy. Płody układają się do opuszczenia macicy. Suka jest niespokojna, dyszy, może robić rewolucję w kojcu, drapać i przewracać pościel, szukając wygodnej pozycji. Zdarzają się wymioty oraz niekontrolowane oddawanie kału i moczu, wylizuje też srom. Ta faza trwa zazwyczaj od 6 do 12 godzin, ale zdarza się, że wydłuża się nawet do 36! Druga faza rozpoczyna się, gdy następuje pełne rozwarcie szyjki macicy. Pojawiają się skurcze, a suka zaczyna przeć. Uspokaja się, kładzie na boku, a jej oddech jest na zmianę szybki i płytki oraz wolny i głęboki. Mogą pojawić się wymioty. Skurcze robią się coraz częstsze i bardziej intensywne, a od pojawienia się skurczy do urodzenia pierwszego szczeniaka mija około 1 do 2 godzin. Przed pojawieniem się pierwszego szczeniaka następuje odejście wód płodowych. Urodzenie jednego szczeniaka trwa od kilku do 10 minut. Każdy kolejny może pojawić się 5 minut albo nawet do 2 godzin później. Ta faza trwa 6-12 godzin, czasem wydłuża się do 24. Trzecia i ostatnia faza porodu to wypieranie łożysk. Przeplata się ona z fazą drugą. Łożysko to tymczasowy narząd, który wykształca się na okres ciąży i pozwala dostarczać płodowi substancje odżywcze oraz przeciwciała. Każdy ze szczeniaków ma swoje własne. Po urodzeniu psa w ciągu 5-15 minut powinno pojawić się łożysko. Ważne jest, aby liczyć, czy liczba łożysk pokrywa się z liczbą szczeniaków, jeśli nie – trzeba udać się do lekarza weterynarii po zakończeniu porodu. W naturze suka zjada łożyska zaraz po urodzeniu, ponieważ zawierają one składniki odżywcze i witaminy, ale nie należy jej na to pozwalać, ponieważ może się to skończyć biegunką. Może zjeść 1-2 łożyska, resztę należy zabrać. Kiedy poród u psa może być niebezpieczny? Na ogół poród u psa przebiega bezproblemowo i niepotrzebna jest ingerencja człowieka, ponieważ suka doskonale sobie ze wszystkim radzi. Człowiek wtedy może wręcz przeszkadzać i stresować psa. Jego rola powinna ograniczać się do zapewnienia psu stałego dostępu do wody. Pamiętaj też, aby nie wpadać w panikę i zachować spokój. Istnieje jednak kilka sytuacji, w których rodzenie psa może być niebezpieczne i należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii. Jedną z takich sytuacji jest brak kolejnego szczeniaka. Alarmujące jest, gdy przez 2 godziny nie pojawia się następne szczenię (przy nieustających, silnych skurczach czas ten skraca się do 30 minut). Także słabe skurcze, które nie skutkują wyparciem płodu, trwające 2 godziny są wskazaniem do natychmiastowej wizyty u lekarza weterynarii. Jeśli zdarzy się tak, że szczeniak utknie i suka z jakiegoś powodu nie jest w stanie go wyprzeć – możesz bardzo delikatnie spróbować jej pomóc. Jeśli się nie udało, natychmiast zadzwoń do lekarza weterynarii, on poinstruuje, co dalej robić. Kolejnym bardzo niepokojącym objawem są różnorakie wydzieliny z dróg rodnych przed urodzeniem pierwszego szczeniaka lub do kilkunastu godzin po porodzie. Jeśli wydzielina jest ciemna, krwista lub jest to po prostu duża ilość krwi, też musisz zabrać psa do weterynarza, ponieważ ten stan może zagrażać jego życiu. Szczeniak, rodząc się, znajduje się w tak zwanych błonach płodowych. Rolą matki jest tę błonę z niego usunąć, pieska wylizać, oczyścić z resztek i odgryźć pępowinę, jednak może się zdarzyć, że przypadnie ona Tobie – w innym razie szczeniak może się udusić! Musisz bardzo szybko i delikatnie usunąć błonę pieluchą albo ręcznikiem, odciąć pępowinę, osuszyć szczeniaka i koniecznie sprawdzić, czy oddycha. Jeśli nie – wykonać dwa wdechy jednocześnie przez nos i przez pyszczek. Zwróć szczególną uwagę na szczeniaki, które nie wydają żadnych dźwięków i są apatyczne. Świeżo urodzone szczenięta wydają dużo dźwięków, są głośne, ruchliwe i mają odruch ssania. Jeśli nie wiesz, ile szczeniaków powinno się urodzić, wezwij weterynarza po zakończeniu akcji porodowej, który sprawdzi palpacyjnie, czy w brzuchu nie został żaden maluch. Gdy rodzenie psa się skończy, daj suce odpocząć i nakarmić młode. Zwróć przy tym uwagę, czy nie odrzuca szczeniaków i czy dopuszcza je do sutków. Jeśli nie – jest to bardzo niebezpieczne dla małych, trzeba je jak najszybciej zabrać do lekarza weterynarii. W niektórych przypadkach może się okazać, że niezbędne będzie wykonanie cesarskiego cięcia. Rokowania tego zabiegu są dobre, nie niesie on za sobą dużego ryzyka. Wskazaniem do cesarskiego cięcia jest tak zwany zespół jednego szczenięcia, czyli ciąża, z której urodzi się tylko jedno szczenię. Zazwyczaj, ze względu na brak konkurencji w brzuchu matki, rośnie ono za duże i dodatkowo powoduje niewystarczającą produkcje kortyzolu, który jest odpowiedzialny za rozpoczęcie akcji porodowej, co skutkować będzie nierozpoznaniem przez organizm matki, że nadszedł już czas. Kolejnym wskazaniem do cesarskiego cięcia jest sytuacja odwrotna, czyli przeładowanie macicy. Objawia się ono ogromną jamą brzuszną, a także brakiem apetytu, dusznościami, apatią i wymiotami. Bibliografia: 1. Ciąża u psa: ile trwa, objawy ciąży, poród i opieka nad szczeniętami. Lek. wet. Krystyna Skiersinis 2. Hodowla psów rasowych – podstawowe informacje z zakresu rozrodu. Cz. III Inż. Monika Osińska-Leśkiewicz

jak wygląda mały pies